Sende kaybolan bir dakikaya bile nefret duymaya başlar oldu yüreğim. Varlığına hasret varlığım, yokluğuna şükretmeye başladı şimdilerde. Sensizliğin meydanlarında diz çöküp, her damla döktüğüm gözyaşı, her bir katre çektiğim acı, her bir zerre hissettiğim hüsran artık topyekun nefretin bende.

Gidişine dayanamazken gelişine kuyular kazmaya başladım, yüzüne hayranken görmemek için perdeleri çektim, nefesine hasretken sesine bile tahammül edemez oldum.

Ruhumun en ücra köşesinde çıkmaz bir sokak aşkın. Yüreğim serkeş bir serseri yahut kaldırımlara yığılmış ayyaş bir sarhoş. Varlığın hiç doğmayacak bir güneş, yokluğun hiç bitmeyecek bir karanlık.

Sevdan ise; yeni bir ilkbahara gebe, bir sonbahar artık.

İ. Oğuz Müslüman.