Sen pembe mor düşlerimin yağmursuz bulutlarında, tahtına kurulmuş bir prenses, ben gül bahçesinde yağmur damlasına hasret bir manolya.
Sen gölgesinde tatlı rüyalar arzuladığım hoş kokulu bir sümbül ağacı, ben yoldan geçen serseri bir avare.
Sen uçsuz bucaksız deryalarda güneşin üzerine doğduğu gizli bir ada, ben rotasını yitirmiş bir kaptan.
Sen gözlerine dalıp gitmek istediğim, heyecandan kalbimi avuçlarına bıraktığım, ağladığımda dizlerini aradığım, sevindiğimde kollarını gözlediğimsin.
Sen aşka inandırmaya yeten sonu gelmeyen bir kitap, dinmeyecek bir hasretsin.
Sen benim harikalarımın en özeli, en gizli cennetimsin.
Sen omuzlarında zamanı durdurmak istediğim, ellerinde eriyip dudaklarından yüreğine bitmeyecek bir nefes olmak istediğimsin.
Sen uçurumun kenarında ellerimi tutan, sarp kayalıklarda güneşin batışını seyrettiğim hayalimsin.
Sen tatlı rüyalarda güzelliğinle raks ederken, hep yanında olmak istediğimsin.
Sen kokusunu ezberlediğim, sonra kendimi unuttuğum çiçeğimsin…
