Bugün ayrı bir milat oldu sanki yüreğimde. Onsuz gecelerin devamı belki lakin hiç bitmeyeninden. Düşlerde sevmeye devam etmeli artık. Söylemeden hissettirmeden ona aşık olduğum gibi, hatırladığım gibi sevmeli. Başka tenlerde aramadan hep onun tenine hasret yaşamalı. Mesele aşk acısını çekme en ağırı olmalı. Sonu gelmeyen şiirler, gözyaşları, uykusuz geceler…

Şarkılarda aramalı onu, gecelerin kuytu sessizliğinde, uzun ince yolların uzandığı manzaralarda. Ona hep yakın olup aslında bütününden uzak olmak nasıl bir duygu tarif etmeye kelimelerim yeterli gelmez ama, ben onun her zerresine ayrı ayrı aşığım. Ama bilemez ki hissedemez, hissetmemeli. Zihnine mağlup ile vicdanına sahip bir olmaz asla.

Sineye çekmeli öyleyse, susmalı sonsuza kadar. Gördüğümde tekrar dünya gözüyle çevirmeli mi başı? Ona koşup sarılmak kokusunu nefes gibi çekmek varken ondan kaçabilmek marifet mi olacak şimdi.

Düşünmek istemese de insan ya eller girerse gizli sevdamızın arasına. Ya bana baktığı gibi başkasına da bakarsa, başkasına da dokunursa bana dokunduğu gibi, dudakları başka dudaklarda can bulursa ya? Tüm bunları kaldırmak ne kadar ağır bunca şeyden sonra sanırım yine ben bilirim.

Söylemek isteyip söyleyemediklerimin acısıyla yaşarım belki bir süre, sonra normalmiş gibi davranmaya başlarım heralde. O olmadan da saatler geçer herhalde. Ben hayatla mücadelemi asla bırakmam herhalde.

 

***

İdris Oğuz Müslüman